Het begin

Dinsdag 19 juli, 14;30 (Nederlandse tijd)

Mijn naam is Yeltsin Estibenson Escobar of eigenlijk Yesson Blik.

20 juni 1995 ben ik geadopteerd door Henk en Herma! Zij hebben alles binnen hun macht gedaan om mij op te voeden, respect bij te brengen en normen en waarden te leren. En laten we eerlijk zijn..... Het is goed gelukt!

Maar toch, de adoptie. Ik heb altijd geweten dat Henk en Herma niet mijn biologische ouders zijn. Als kind stond ik hier weinig bij stil. Ik was (en ben) heel tevreden met het milieu waarin ik ben opgegroeid. Maar toch knaagde er ergens de vragen: wie zijn je echte ouders? Lijk ik op m'n biologische moeder? Heb ik broers of zussen? (Behalve Ramiro)

In groep zes/zeven is er een periode geweest waarin ik heel veel last had van deze vragen of eigenlijk van het geen antwoord kunnen krijgen. Het ging niet goed met me en Herma (ik zeg liever mama) zag dit meteen. Ze heeft er voor gezorgd dat ik de juiste hulp hierbij kreeg. Elke vrijdag moest ik naar Evamarion Scherewitz voor therapie en hulp. Dankzij Evamarion kon ik de onwetendheid een plek geven.

Na deze periode heb ik mijn adoptie helemaal verdrongen. Ik wou er niks van weten en horen. Zo heb ik bijvoorbeeld niet mee gekregen dat Ramiro een roots reis wou gaan maken en dat hij bezig was met het vinden van zijn biologische moeder. Ik denk dat het vooral te maken met de verhuizing naar Boekelo en het puberen.

5 jaar geleden leerde ik Eline kennen. Ik had mijn fair share aan scharrels en vriendinnen gehad en voelde dat dit wel eens serieus zou kunnen worden. En gelukkig werd het dat ook.

Ondertussen was ik al 20 jaar en ging ik 2 jaar met Eline. We begonnen met dromen over later. Huisje boompje beestje enzovoorts. En toen kwamen bij mij de vragen weer boven. Alleen deze keer heb ik door gepakt. Ik heb besloten om echt op zoek te gaan naar antwoorden. Het begin van mijn levensverhaal mistte en met Eline, papa en mama aan mijn zijde durfde ik de stap te nemen. Deze zelfde week hebben we het FIOM/ISS ingeschakeld en hebben we een begin gemaakt met de zoektocht.

Samen met Eline heb ik een shit load aan papier werk ingevuld, ben ik bij de notaris en de rechtbank geweest voor het legaliseren van mijn handtekening en heb ik samen met Angenique Bornebroek een brief geschreven aan biologische moeder voor het geval het FIOM/ISS haar zou vinden. Toen een half jaar later alle papieren rond waren en we een smak geld hadden betaalt ging het FIOM/ISS aan het werk. Het zou makkelijk nog een 1 tot 1,5 jaar kunnen duren.

Uiteindelijk hebben we 2 jaar gewacht, vorig zomer kreeg ik het verlossende telefoontje: we hebben je moeder gevonden! Ohja en je hebt ook nog 1 oudere zus, 1 jonger zusje, 1 jonger broertje en 4 nichtjes.

Sinds afgelopen zomer hebben we via Facebook, Skype en email contact. Ook zijn we begonnen met het plannen van een reis naar Colombia. Ik zal je de verhalen over de stress besparen.

Maar hier zitten we nu dan.
Vanmorgen zijn we in alle vroegte door Tante Ria naar Schiphol gebracht. Daar zijn we op het vliegtuig naar Parijs gestapt. Na een overstap van 2,5 uur zitten we nu in het vliegtuig naar COLOMBIA!!

Het is zo ver samen met pa, ma en Eline ga ik terug. Opzoek naar mijn identiteit, opzoek naar gelijkenissen in het uiterlijk maar vooral op bezoek bij mijn biologische moeder en zussen en broertje!

De komende 3,5 week zitten we in Colombia en hou ik jullie samen met Eline op de hoogte van onze bijzondere reis.