Van Bogota naar Villavicenio
Door: Eline Bos
Blijf op de hoogte en volg Yesson & Eline
22 Juli 2016 | Colombia, Villavicencio
Woensdag 21 Juli, 20:27 plaatselijke tijd
Vandaag de eervolle taak aan mij (Eline) om jullie bij te praten over de afgelopen dagen.
Gisteren was een rustige dag, een beetje bijkomen van de lange reis. Samen met Henk en Yesson een stuk door Bogota gelopen en ons kunnen verbazen over het verkeer, de mensen en de straten. Vooral de straten waar we overheen liepen waren zo indrukwekkend. Niet zozeer omdat het erg mooi was maar meer omdat je nog geen 5 meter kon lopen zonder dat je door je enkels ging. Gaten in de straten van Bogota. S ’middags samen geluncht als echte buitenlanders (gringo’s) bij een welbekende Amerikaanse broodjeszaak.. (shame on us, maar het was wel lekker!) Daarna zijn we weer terug gegaan naar het hotel en hebben onze tijd welbesteed door lekker te lezen, series te kijken en te relaxen. Tegen de tijd dat het donker werd was het natuurlijk ook weer tijd om wat te eten. Een restaurant, niet zomaar een restaurant.. lichtjes, tierelantijntjes (zo veel tierelantijntjes), Colombiaanse muziek en een hele gezellige, huiselijke en zelfs een beetje romantische sfeer. Een rommelrestaurant met heerlijk eten!
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om ons klaar te maken voor weer een lange reis. Samen ontbeten en daarna gewacht op de taxi die ons naar Villavicencio zou brengen. Van onze contactpersoon Edith hadden we al een berichtje gekregen dat we iets langer moesten wachten want ze stonden vast in het verkeer. Afijn, nog eventjes wat zonnestraaltjes meepakken. Een wit busje parkeert voor het hotel. Edith stapt uit en stelt ons voor aan Johnny. Een vrolijke en zeer vriendelijke taxichauffeur. Alle bagage wordt ingeladen en we kunnen beginnen aan onze afdaling. Ik denk dat we tijdens de rit alle soorten weertypes hebben meegemaakt.. behalve sneeuw, tja we zijn toch in Colombia hé! Het verkeer hier is een grote chaos, ga wanneer je wilt en druk jezelf er vooral tussen. Toeteren is essentieel. Af en toe betrapte ik mezelf erop dat ik me vastklampte aan de leuning van de stoel, zeker op momenten dat we hoog in de ankers moesten. Na ongeveer 2,5 uur zijn we gestopt bij een wegrestaurant. Sommige mensen hebben mij voor vertrek al horen praten over een heel speciaal drankje dat geprobeerd moest worden hier in Colombia. Vandaag was voor mij dan eindelijk het moment om jawel: Jugo de Lulo te drinken. (sap van de Lulo). Voor de vunzigen onder ons: Lieve mensen, Lulo is een fruitsoort. En het was heerlijk, een vleugje sinaasappel een beetje zuur en voor de rest niet te omschrijven. Met mijn empanada in de ene hand en mijn jugo de lulo in de andere beleefde ik vandaag even heel bewust een geluksmomentje. Kijkend naar de bergen, achter me het geluid van de stromende regen en de geur van de amazone.. Colombia.
Na 4 uur rijden eindelijk onze nieuwe bestemming voor de komende 5 dagen bereikt. We zitten hier in een soort van omheind park, het doet mij een beetje denken aan de vakantieparken in Nederland. We hebben even ons huis verkend en daarna, terwijl Yesson en Henk op zoek gingen naar een pin automaat, heb ik een paar boodschapjes gedaan met Herma voor het avondeten (lees: knakworst, spaghetti, tomatensaus uit een zakje, ui en room) de winkel was erg beperkt dus we moesten creatief zijn, laten we maar zeggen dat we het met heel heel heel veel liefde hadden gekookt.
Nu ik dit schrijf lig ik in een hangmat op ons balkonnetje, te denken aan de dag die morgen komt. Dé dag.. de reden waarom we hier in Colombia zijn, de eerste ontmoeting met Yesson’s biologische moeder.
Foto’s volgen nog i.v.m. slechte WiFi verbinding.
Vandaag de eervolle taak aan mij (Eline) om jullie bij te praten over de afgelopen dagen.
Gisteren was een rustige dag, een beetje bijkomen van de lange reis. Samen met Henk en Yesson een stuk door Bogota gelopen en ons kunnen verbazen over het verkeer, de mensen en de straten. Vooral de straten waar we overheen liepen waren zo indrukwekkend. Niet zozeer omdat het erg mooi was maar meer omdat je nog geen 5 meter kon lopen zonder dat je door je enkels ging. Gaten in de straten van Bogota. S ’middags samen geluncht als echte buitenlanders (gringo’s) bij een welbekende Amerikaanse broodjeszaak.. (shame on us, maar het was wel lekker!) Daarna zijn we weer terug gegaan naar het hotel en hebben onze tijd welbesteed door lekker te lezen, series te kijken en te relaxen. Tegen de tijd dat het donker werd was het natuurlijk ook weer tijd om wat te eten. Een restaurant, niet zomaar een restaurant.. lichtjes, tierelantijntjes (zo veel tierelantijntjes), Colombiaanse muziek en een hele gezellige, huiselijke en zelfs een beetje romantische sfeer. Een rommelrestaurant met heerlijk eten!
Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan om ons klaar te maken voor weer een lange reis. Samen ontbeten en daarna gewacht op de taxi die ons naar Villavicencio zou brengen. Van onze contactpersoon Edith hadden we al een berichtje gekregen dat we iets langer moesten wachten want ze stonden vast in het verkeer. Afijn, nog eventjes wat zonnestraaltjes meepakken. Een wit busje parkeert voor het hotel. Edith stapt uit en stelt ons voor aan Johnny. Een vrolijke en zeer vriendelijke taxichauffeur. Alle bagage wordt ingeladen en we kunnen beginnen aan onze afdaling. Ik denk dat we tijdens de rit alle soorten weertypes hebben meegemaakt.. behalve sneeuw, tja we zijn toch in Colombia hé! Het verkeer hier is een grote chaos, ga wanneer je wilt en druk jezelf er vooral tussen. Toeteren is essentieel. Af en toe betrapte ik mezelf erop dat ik me vastklampte aan de leuning van de stoel, zeker op momenten dat we hoog in de ankers moesten. Na ongeveer 2,5 uur zijn we gestopt bij een wegrestaurant. Sommige mensen hebben mij voor vertrek al horen praten over een heel speciaal drankje dat geprobeerd moest worden hier in Colombia. Vandaag was voor mij dan eindelijk het moment om jawel: Jugo de Lulo te drinken. (sap van de Lulo). Voor de vunzigen onder ons: Lieve mensen, Lulo is een fruitsoort. En het was heerlijk, een vleugje sinaasappel een beetje zuur en voor de rest niet te omschrijven. Met mijn empanada in de ene hand en mijn jugo de lulo in de andere beleefde ik vandaag even heel bewust een geluksmomentje. Kijkend naar de bergen, achter me het geluid van de stromende regen en de geur van de amazone.. Colombia.
Na 4 uur rijden eindelijk onze nieuwe bestemming voor de komende 5 dagen bereikt. We zitten hier in een soort van omheind park, het doet mij een beetje denken aan de vakantieparken in Nederland. We hebben even ons huis verkend en daarna, terwijl Yesson en Henk op zoek gingen naar een pin automaat, heb ik een paar boodschapjes gedaan met Herma voor het avondeten (lees: knakworst, spaghetti, tomatensaus uit een zakje, ui en room) de winkel was erg beperkt dus we moesten creatief zijn, laten we maar zeggen dat we het met heel heel heel veel liefde hadden gekookt.
Nu ik dit schrijf lig ik in een hangmat op ons balkonnetje, te denken aan de dag die morgen komt. Dé dag.. de reden waarom we hier in Colombia zijn, de eerste ontmoeting met Yesson’s biologische moeder.
Foto’s volgen nog i.v.m. slechte WiFi verbinding.
-
22 Juli 2016 - 07:48
Irene:
Mooi om jullie zo te volgen! -
22 Juli 2016 - 08:44
Oma:
Geweldig om dit ook op afstand te kunnen meemaken -
22 Juli 2016 - 09:12
Angenique:
Goedemorgen schatjesssssss........wat leuk Eline, dat ook jij een stukje schrijft......briljant hoe je je drankje Lulo omschrijft.....hihiiiiii.
Gisteravond Yesson nog even gesproken....heerlijk om even zijn stem te horen.
Vandaag de grote dag......in mijn gedachten ben ik bij jullie......
Veel liefs en een hele Dikke knuffff voor jullie -
22 Juli 2016 - 09:42
Olga:
Mooi hoe je het omschrijft, en kun je stiekem wat van die Lulo meebrengen naar Nederland -
22 Juli 2016 - 13:21
Bert En Annelies Folbert:
Lieve mensen,
Wat bijzonder om in Colombia te zijn, speciaal voor jou Yesson! Maar ook voor jou Eline: het land waar je geliefde vandaan komt! En natuurlijk ook voor jullie Henk en Herma: in 1995 hebben jullie Yesson hier opgehaald. En dan de emotionele ontmoeting die voor de deur staat: heel veel liefde, wijsheid en sterkte toegewenst! We denken aan jullie!
Liefs,
Bert en Annelies. -
22 Juli 2016 - 19:15
Piettie De Jong:
fantastisch om jullie te mogen volgen. indrukwekkend. een zeer bijzondere dag morgen. ik wens jullie allle goeds voor morgen. -
22 Juli 2016 - 20:14
Oma En Geert:
We genieten van jullie reisverslag. Het leest als een roman -
23 Juli 2016 - 10:53
Alice:
Mooi beschreven Eline!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
